“Bazen o susar… ama içimde binlerce ses başlar konuşmaya.”
Bir ilişkide sessizlik baş gösterdiğinde…
Konuşmalar azalır, göz göze gelişler kısalır, gülüşler seyrekleşir.
Ve bir sabah uyanırsın, yanındaki hâlâ oradadır ama sen içten içe yalnızsındır.
Sanki aynı odada ama farklı dünyalardasınız.
Sanki yan yanasınız ama kalpten uzağasınız.
Ve o an içinden bir cümle geçer:
“Yoksa artık sevilmiyor muyum?”
Ama işte burada durmalıyız.
Çünkü bazı sessizlikler gerçek bir uzaklaşmadır,
ama bazıları yalnızca eski bir yaranın yeniden yankılanmasıdır.
![]()
![]()
Sessizlik mi, Uzaklık mı?
İlişkilerde her sessizlik kötü değildir.
Bazen birlikte huzurla susmak, bağın en güçlü hâlidir.
Ama bazı sessizlikler vardır ki… içinde yavaş yavaş çözülmeler barındırır.
Konuşmalar azaldı mı?
Sorulara “boşver”le cevap mı geliyor?
Duygular değil sadece günlük işlerin konuşulduğu bir hâle mi geldiniz?
Bu belirtiler varsa, ilişkide gerçekten bir duygusal uzaklaşma başlıyor olabilir.
Ama dikkat:
Bazen de karşımızdaki sadece yorgundur.
Sessizliği tercih ediyordur. İçine dönmüştür.
Ama biz bu durumu “beni artık önemsemiyor” diye okuruz.
İşte tam burada tetikleniriz.
![]()
![]()
Tetiklenme: Sessizliğin İçinde Yankılanan Geçmiş
Tetiklenmek, geçmişte hissettiğin bir duygunun, bugünkü bir olayla yeniden aktifleşmesidir.
Partnerin sessiz kaldığında:
Belki çocukluğunda annenden ilgi beklediğinde onun uzak bakışını hatırlıyorsun.
Belki babanın evdeki ağır sessizliğini.
Belki sevilmediğini düşündüğün ilk ayrılığı.
Yani karşındaki kişi sadece sessiz kalıyordur…
Ama senin içinde eski bir yalnızlık tekrar bağırıyordur.
Klinik Gözlem:
Çift terapilerinde en sık karşılaştığımız döngülerden biri şudur:
●Biri sessizliğe çekilir (çoğunlukla duygularını düzenlemek ister).
●Diğeri bu sessizliği “benden uzaklaşıyor” diye yorumlar.
●Bu yorum, geçmişteki terk edilme/önemsiz hissetme şemalarını tetikler.
●Tetiklenen taraf ya öfkeyle yaklaşır ya içe kapanır.
●Ve gerçek sorun çözülmeden yeni bir duygusal yarık oluşur.
Oysa ne olurdu biliyor musun?
Biri şöyle diyebilseydi:
“Sana kızgın değilim. Ama sessizliğin beni geçmişte hissettiğim bir boşluğa
götürüyor.”
Bu cümle, sadece anı değil; geçmişi de onarırdı.
Kendine Sor:
●Partnerim şu an gerçekten benden uzaklaşıyor mu, yoksa sadece kendi içinde mi?
●Bu sessizlik bana hangi eski duyguyu hatırlatıyor?
●Şu anki his, kaç yaşındaki halimin hissi olabilir?
Bu sorular, seni “haklılık” ihtiyacından alır, “farkındalık” zeminine getirir.
Ve her sağlıklı ilişki, farkındalıkla başlar.
![]()
![]()
Gerçek Vaka Örneği:
Bu hikâye gerçek bir danışmanlık sürecinden ilhamla kaleme alındı. Gizlilik ilkesine bağlı kalınarak isimler
ve detaylar değiştirilmiş, örnekleme evrensel hâle getirilmiştir.
Ezgi, 28 yaşında.
Partneri tartışmalardan sonra hep içine kapanıyor. Konuşmuyor. Ezgi ise bunu şöyle anlatıyor:
“Sustuğu anda içimdeki çocuk bağırmaya başlıyor. ‘Yine terk edileceksin’ diye. Ama
sonra anladım ki, o aslında düşünmeye çekiliyormuş. Sessizlik onun savunma
şekliymiş. Benim içinse bir terk ediliş gibiydi.”
Ezgi bunu fark ettiğinde partnerine şöyle dedi:
“Senin sessizliğini küçüklüğümde yaşadığım yalnızlıkla karıştırıyormuşum.”
O gün ilk kez birlikte sustular. Ama bu kez, anlayışla.
Sessizliğin İçinde Bağ Kurmak İçin 3 Küçük Yol:
1.“Şu an içinde ne oluyor?” sorusunu yargısızca sor.
Sessizliğin nedenini öğrenmeden varsayım yapma.
2.“Sessizliğin beni tetikliyor” cümlesini açıkça söyle.
Bu bir suçlama değil; bir duygunun ifadesidir.
3.Birlikte bir sessizlik alanı oluşturun.
Her hafta 10 dakikalık “konuşmadan var olma” pratiği. Sadece yan yana oturmak,
sadece göz teması.
Sessizliği korkulan bir şey olmaktan çıkarmak için…
![]()
![]()
Son Söz:
“Bazen ilişkide uzaklaşma yoktur.
Ama senin geçmişte yaşadığın yalnızlık o kadar güçlüdür ki…
Karşındaki sessiz kaldığında, sen yine terk edilmiş gibi hissedersin.”
İlişkiler, sadece iki kişinin değil; iki geçmişin de buluştuğu yerdir.Ve en güçlü ilişkiler, o geçmişleri birlikte şefkatle taşıyabilenlerindir.
Unutma:
Sessizlik her zaman bir kopuş değildir.
Bazen, içe çekilmiş ama hâlâ seni duymak isteyen bir kalbin suskunluğudur.
Ve bazen sadece şunu demek yeterlidir:
“Ben buradayım. Sessiz olsan da seni duymaya hazırım.”